Insanın dramı tam da budur. Varlık ve hiçlik.Ya da yokluk. Iki olgu aynı anlama geliyor. Ama insan öyle bir varlık ki, hiç ölmeyecek gibi yaşıyor. Ama birgün öleceğini de biliyor, işte çelişki burada, bunu dili söylüyor kalbi söylemiyor.  Kendini aldatıyor. Zaten bilim insanları, insanın temel vasfının kendini aldatmasıdır diyorlar. klasik bir deyim fıtrat, yapı meselesi, sürekli para, menfaat peşinde koşmak, acayip bir durum.  Ayrıca var olmadan varlıklı olmak önemli bir sorundur. Yani kendini, toplumu tanımadan, maddi olanaklar sahibi olmak. Bunun sanki herşey anlamını sanmak, bir zavvalı olmak demektir. Hayat, yaşam, aslında masallar da denildiği gibi bir varmış bir yokmuş gibi başlar ve biter. Asıl mesele bilinçli bir şekilde bunun bilincine varmaktır. Yalnız varoluş sıkıntısı da değil. Derin sınıfsal çelişkiler  bunun cabası. Aşık Veysel ne kadar güzel demiş: Kımi yaya kimi atlı Kimi uçar çift kanatlı  Dünya şirin baldan tatlı Eyvah bala tuz katmış! Buna bizim şehri Ruha'dan Şeddadi Şükrü hafız Çadırcı, koca Veysel'e başka bir dörtlükle katılmıştır: Aldadi aldadi Bu dünya aldadi Altı zehir Üstü verir bal dadi! Diyerek, yaşamın bir anlamda, anlamsızlığını, tezatlarını içten, ustaca dile getirmişlerdir. Aldanan çoğu zaman bunun farkında olmuyor. İnsanlar varoluş sıkıntılarını, varlık ve yokluk çelişkisini, iç sıkıntılarını gidermek için sığınacak anlam bulacakları bir liman aramışlar, dünyayı ve evrenin nasıl oluştuğunu düşünmüşler.  Allah, peygamber, dinler inancını kabul etmişlerdir. İnsanların felsefi olarak anlam aradığı, daha doğrusu varlık ve yokluk gibi iki zıt gerçeğin sırlarını ve sıkıntılarını tam anlamıyla aşamadığı bir gerçektir. Mal zengini bir kişi birgün saray gibi bir ev yapmış. İçerisinde yok yok. Maddi olarak herşey var. Bu adam bilgin bir arkadaşını saray gibi evine davet etmiş. Sarayı gezdirmiş, Burada eksik birşey varmı demiş. Adam, eksik yok demiş. Lakin birşey eksik kalmış deyince evin sahibi arkadaşına nedir bu eksik kalan şey diye sormuş: Bilgin eksik olan şey evin üstüne ahmak olmadan, alçak olmadan, diye büyük bir levha, tabela asman gerekirdi demiş. Değerli okurlar bundan konumuzla ilgili düşünen herkes bir anlam çıkartabilir. Konumuzu büyük Türk ozanı Yunus Emre'nin iki dizesiyle bitirelim. İlim ilim bilmektir İlim kendini bilmektir Sen kendini bilmezden Ya nice bilmektir Hümanist insancıl Yunus devam eder Mal sahibi mülk sahibi  Hani bunun ilk sahibi Malda yalan  Mülkte yalan Gel de sen biraz oyalan Dünya çapında insanlığa yararlı olmuş şair, filozof ve bilim insanlarını rahmetle anmak gerekir. Hepimize ruh ve beden sağlığı dilerim..