Kelime kökenine baktığımızda ab: su, dest: el birleşik kelimesinden oluşan abdest; tam tercüme olmamakla birlikte yaklaşık "Elsuyu" anlamına gelse de İslam dininde ibadet öncesi vücuttaki belli başlı bir çok organın temizlendiği bir ritüeldir. "En nezafetü nisful İman" Hadisinde Resulullah Efendimizin buyurduğu gibi "Temizlik İmanın yarısıdır." Abdest de bu temizliğin önemli bir unsurudur.Dört mezhepte abdestin bozulma sebeplerinde & alınışında bazı farklılıklar olsa da ana tema aynıdır. Kur'an'da abdestin nasıl alınacağının şekli Maide süresinin 6. ayetinde şöyle belirtilmiştir:"Ey iman edenler! Namaz kılmaya kalktığınız zaman, yüzlerinizi ve dirseklere kadar ellerinizi yıkayın. Başlarınızı meshedin, iki topuğa kadar da ayaklarınızı yıkayın."Yukarıdaki paragraftaki ayet-i kerimede belirtilen hususlar bizzat Allah'ın buyruğu olduğu için abdest almanın farizeleridir. Farz-ı aynlarıdır. Yani 1. derece yapılması gerekenlerdir abdest alırken.Ayette belirtilmeyen bizim atadan dededen gördüğümüz abdest alınırken yıkanan diğer uzuvlar ise; mezhep imamlarının Peygamberimizin hareketlerini, hadislerini yorumlaması sonucu şekillenmiştir.Öncelikle namaz kılma, Kur'an Okuma gibi bazı ibadetlerin temiz vücutla yani abdestli yapılması gerekir. Abdestli olarak yapılması gereken ibadetler de zaten dinimizce belirtilmiştir. Mesela Kur'an'ın abdestli okunması hususu Vakıa süresi 79. ayette şöyle buyurulur:"Ona, temiz olanlardan başkaları dokunamaz"İbadet öncesi haricinde de bir insanın abdest alması sünnet üzere faideli bir ameldir. Abdestli olan kişi maddi kirlerinden arınacağı gibi, manevi olarak da kendisini huzurlu hisseder. Abdestli bir kişi aklından bir günah geçtiği zaman ben abdestliyim abdestliyken bu günaha yaklaşmak bana yakışmaz diye düşünür. Böylece abdest günahlardan sakınmaya vesile olur. Şair Yusuf Tuna abdestin nasıl bir koruma aracı olduğunu şiirinde şu satırlarla anlatır:Abdestli olanın günahı erir, Abdest alan kimse neşeli durur. Abdest insanı günahlardan korur, Abdest alan kimseden şeytan kaçar.