Benim hikayem şöyledir... Kimseden destek yok, birinden torpil yok, yardım hiç yok. Emek var alın teri var çalışma var azim ve gayret var daha doğrusu inanç var. Ben biye yeterim kendime yetiyorum Yetmediğim zaman da sahip olduklarımla iyi yetiniyorum. Sahip olduklarımla yetiniyorum onlara değer ve kıymet veriyorum buda beni mutlu ediyor, çünkü sevdikçe seviliyorun, değer verdikçe değerleniyorum, kıymet verdikçe kıymetleniyorum, Bu yüzden Rebbime şükrediyorum sonsuz şükürler olsun. Aslında çok şey de istemiyorum bir parça ekmek yeter bana o parça ekmeği de bölüşmek isterim paylaşmak isterim. Para ve mal varlığı istemiyorum ama parasız da değilim. İnancım vardır, ALLAH (CC)  bu dünyaya beni getirdi kısmetimide bereberimde gönderdiğini biliyorum. Çok para kazanmak, çok mal edinmek hırsı bende yok, aç alırım diye kaygı tasa hiç yok. Para nasıl geliyorsa gelsin yeterki gelsin demek çok tehlikeli bir anlayıştır. Çünkü insanın başına ne geldiyse bu para hırsından dolayı gelmiştir. Mal ve para hırsı olanlar da hiçbir zaman mutlu ve huzurlu'da olmamışlardır, başları hep dumanlıdır, bu kişiler elindekilerinin kıymetlerini hiç bir zaman bilmemişlerdir. Daha çok şey istemek daha çok sefa sürmek onları yiyip bitirmiştir. İşte bunları bildiğim için bunların düşündüklerini düşünmek istemiyorum daha çok rahatlık daha çok sefa istemiyorum. İstediğim sevgi, saygı ve huzurdur. Bir de benim sağlığım yerindeyse tamamdır, başka da bir şeyde istemiyorum. Çok şey istemediğim için de çok mutluyum ve huzurluyum, kaygı ve tasam da hiç yoktur, Olamaz da çünkü çok şey istemiyorum bana ait olan şeylerle yetiniyorum onlara değer veriyorum İşte benim mutluluğumun ve huzurumun kaynağı budur. Yarını düşünmüyorum anı yaşıyorum çünkü yarına ulaşacağımın garantisi yoktur.