Bu ülkede gerçekleri görmenin artık zamanı geçmiştir derim.Ey Kürt kardeşim sen değil miydin geçmişte işin yok, sosyal güvencen yok idi, doktora gidemeyişin özel doktorların yazıhanelerinde sıralar beklerken bir evladımın ameliyatı için yüksek ücret isteyen doktorların param gelmese ameliyat yapmam dediğini? Bizler değil miydi okullarda önlüğümüz ayakkabımız yok diye aşağılandığımız hiç unutmam benim okuduğum okul imam hatip lisesi orta bölümünde boynumda üstadın dediği gibi medeniyet yuları kravatım olmadığı için derse alınmadığımı bir zat ben yaşadığım o günleri ne çabuk unuttuk. Ders kitapları için zar zor çalışıp evine ekmek alamayan babalarımızın ders kitapları için günlerce çalışıp kazandıkları para ile bir, bir ders kitapları almak zorunda kaldığımız o günler. Daha dün gibi zihinlerimizde o günlerde nerde taşımalı eğitim, nerde yurtlar yatılı durumlar nerde ise günümüzün yarısını yürüyerek okula gelme cabası içersinde okuduğumuz o günlerimizi ne çabuk unutur olduk. Devletin hizmetleri kısıtlı sınırlı köylerimizde daha 1985 yılarında birçok köyümüz elektrikle buluşur oldu. O günlere kadar köylerimizde elektrik olmadığından elektronik cihazların külliyesinden mahrum hatta birçok anamız bacılarımız atamız şehri şehrin yaşamını be haber yaşayıp gidiyor idiler. Evlerimizde gaz lambaları ve idare denilen ışık altında derlerimize çalışır şehirde okul okuyan köylü kardeşlerimiz annelerine babalarına aylarca hasret kalırlardı. Böylesi bir yaşam içersinde geçmiş bir toplumun şimdi ki durumunu ele almak lazım.Bakın şimdi devletimin hizmetlerinden bazı kesitler. Tüm okullarımızda toplu taşıma ile evlatlarımız evlerinden alınıp okullarına okulda gerektiğinde yemekleri en güzel şekilde ikram edilmektedir. Sonra bu evlatlarımız tekrar evlerinin kapılarına kadar getirip bırakılmaktadır. Ders kitapları derseniz onlar masalarında hiçbir kuruş ödemeden verilmektedir. Hatta artık buna bile yetinmeyen devletimiz artık evlatlarımızın kitap defter derdi olmasın diye tabletler dağıtılıp oradan istediği an istediği dersi kitaplarının tüm bilgilerine orandan ulaşmalı deyip böylesi bir hizmet projesi ile çalışmaktadır. Hasta olan tüm aile bireyleri artık en yakın sağlık merkezinde gidip hiçbir para ödemeksizin buda yetmez yazılan ilaçları sıra beklemeden ücret ödemeden alıp evinde hastanede tedavi olmaktadır. Bunu yine kendi üzerimde bir örnek vereyim yıl 1998 ben anjiyo masasında senet evrakını imzalamadan bana anjiyo malzemesi verilmedi özelden gelinen bu malzeme ya paramı ya da senet imzalarsın diyerek yaşadığım bir an olduğunu asla unutamam. Şimdi Kürt vatandaşlarımın atalarından büyüklerinden bu geçmiş yaşamlarından bir nebze geçmişi dinleseler şimdi ki zaman hükümetine ne kadar müteşekkir edeceklerini bilemeyecek kadar mahcup olacaklardır.